İşte, Ümit Uysal’ın o fotoğrafı ve hikayesi:
“Merhaba kıymetli komşularım, hepimize iyi hafta sonları diliyor, kendi yaşamımdan güzel bir hikayeyi sizlerle paylaşmak istiyorum. 1979 yılında Serik Üründü İlkokulu son sınıftaydım. İki basamaklı devlet parasız yatılı sınavları sonunda Antalya Lisesi yurdunu kazandım. 12 Eylül 1980 darbesinin yaşandığı günlerde terör olayları gerekçe gösterilerek yurdumuz kapatıldı. Bu yurtta kalan 200 kadar öğrenci, onarlı yirmişerli gruplar halinde Türkiye'mizin farklı illerindeki devlet yurtlarına dağıtıldık. Benim kısmetime de İzmir Karabağlar Cumhuriyet Lisesi yurdu düştü. Orta ikinci sınıftaydım ve ailemden 500 km uzağa gönderilmiştim. Üstelik ilkokula erken başladığım için akranlarımdan da küçüktüm.
Sıra arkadaşım Hakan vardı. Yatılı değil gündüzlüydü. Ailesi Muş ilinin Bulanık ilçesinden göç etmişti. Babası inşaat ustasıydı. Karabağlar'ın arka bölgelerinde, gecekondu tabir edilen izinsiz yapılmış bir evde oturuyorlardı. Hakan çok iyi kalpli bir çocuktu. Bazen beni evlerinde misafir ederlerdi. Kısa süre için yurttan uzaklaşıp “anne yemeği” yememi sağlarlardı. Sonraki yıllarda farklı sınıflara düştük. Aradan 42 yıl geçti... Ara ara Hakan'ı hatırladım ama kendimi zorlamama rağmen bir türlü soyadını çıkaramadım. Farklı bir soyadı vardı. Dün gece, günün yorgunluğunu atmak için balkonda oturduğum sırada bir anda soyismi aklıma düştü. Hemen Google'a yazdım ve muhteşem bir şey gördüm. Hakan fizik profesörü olmuş. Soyadını ve üniversitesini yazmayacağım... Pazartesi ilk iş çalıştığı üniversiteden Hakan'ın cep telefonunu bulacağım, kendisini arayacağım ve hasret gidereceğim. Bütün benliğimle tebrik edeceğim. Aslan kardeşim benim...
Ülkemize ilişkin umutlarımız sakın azalmasın. Anadolu'nun yetiştirdiği, varlığı yokluğu bilen çok güzel evlatları var.”
TÜRKİYE
Sayfa başına git
